Różyczka - dama jakich malo

 Nasza Różyczka. Dama. Najgrzeczniejsza z całej gromadki. Delikatna dziewczynka która potrzebuje uwagi i zainteresowania opiekuna. Mała spryciula która dostaje to co chce ;)

 

Jaka matka taka córka :D czyli słów kilka o wspólnym życiu dziecka i szczeniaczka

Ci którzy znają nas bliżej wiedzą że już od 3 miesięcy gościmy Tatianę i Emilkę - dziewczyny z objętej  wojną Ukrainy. Obie są cudowne, ale nasze serca skradła przesłodka Emilka. Dziewczynka ma 2,5 roku  a jest tak uważna i delikatna że mogła by być wzorem dla niejednego dziecka.

 

Jaka mama ...

taka córka :) Obie kochają psy.

Prawie każde dziecko chce mieć psa — najlepiej słodkiego, puchatego szczeniaka, z którym można się bawić. Psycholodzy dziecięcy podkreślają nawet, że małe dzieci, które mają bliskie kontakty z psami, są zwykle bardziej stabilne psychicznie i ogólnie zdrowsze. Jednak pies nie jest zabawką, lecz żywym stworzeniem, które ma swoje potrzeby. Jeśli planujecie powiększenie rodziny o czworonoga, konieczne przeczytajcie dalszą część artykułu. 

Przede wszystkim - nauka psich manier i języka

Ani dziecko, ani pies nie chcą być traktowane lekceważąco. Niestety pies nie może powiedzieć „zostaw!” i reaguje na stres lub zagrożenie zupełnie inaczej. Dziecko zwykle się wycofuje, a pies — pokazuje zęby. U dobrze uspołecznionego psa sygnały te nie są (jeszcze) groźne, ale dziecko powinno szybko nauczyć się psiego języka i zasad właściwego traktowania psa. Jest to jedyny sposób, aby zapewnić, że pies nie będzie dręczony i że nie zrobi dziecku krzywdy.

 Najlepiej zacząć naukę od obserwowania ogona psa, ponieważ to wyraźny „barometr” jego nastroju: jeśli pies źle się czuje lub się boi, chowa ogon pod siebie. Jeśli jest zadowolony, macha nim. Ale uwaga: merdanie ogonem to tylko sygnał podniecenia, nie musi oznaczać radości. Państwa dziecko powinno również wiedzieć, że pies czuje się zagrożony, gdy człowiek się w niego wpatruje lub nagle łapie go z góry za głowę. Trzeba nauczyć dziecko, że oczy, nos, uszy i ogon są szczególnie wrażliwymi częściami ciała psa, a nie „uchwytami” ani zabawkami. Jeśli Państwa dziecko rozumie już, że nie można przeszkadzać psu w jedzeniu ani spaniu, nic nie stoi na przeszkodzie, aby się zaprzyjaźnili.

 

Troska i odpowiedzialność wzmacniają przyjaźń

Pies potrzebuje jedzenia, wody, ćwiczeń, zajęcia, opieki i dużo spokoju. Dziecko nie może samo ponosić za to odpowiedzialności — musi to pozostać zadaniem dorosłego. Jednak starsze dzieci powinny przy tym pomagać i stopniowo przejmować coraz więcej obowiązków związanych z opieką nad psem. Mogą (pod Państwa opieką) czesać psa, czyścić i napełniać miski, chować zabawki, których pies będzie potem szukał, rzucać mu piłkę i tak dalej — to wszystko wzmacnia związek między psem a dzieckiem. Państwo muszą zaś zawsze być w pobliżu, aby móc odpowiedzieć na pytania, udzielić pomocy i interweniować w nagłych przypadkach.

 Pamiętajmy, że dzieci nigdy nie powinny same wyprowadzać psa na spacer. Gdy podczas takiego spaceru mały pies zestresuje się ruchem ulicznym albo spotka innego agresywnego czworonoga, może to być niebezpieczne dla wszystkich zaangażowanych. W takich sytuacjach wszystkie dzieci (i psy) czują się przytłoczone i zagrożone.

 

Apelujemy o zwrócenie uwagi na bezpieczeństwo i zdrowie — zwłaszcza psów i małych dzieci

Podstawowa zasada: większość psów nie traktuje małych dzieci jako partnerów społecznych i jest bardzo wrażliwa na szczypanie i szturchanie. Kiedy dzieci i psy się rozszaleją, czasem trudno nad nimi zapanować. Pilnujmy, aby sytuacja przez cały czas była dla obu uczestników zabawy przyjemnością. W przypadku drobnych wypadków nie należy karcić psa ani dziecka; trzeba jednak mieć pod ręką środki dezynfekujące i plastry, a następnie omówić tę sytuację z dzieckiem.

 Bardzo szczególne przypadki to szczenięta i małe dzieci. Zabawa z młodym psem, który jest bardzo wrażliwym stworzeniem, powinna odbywać się wyłącznie pod nadzorem osoby dorosłej. Szczenięta nigdy nie powinny więc znaleźć się w niedoświadczonych rękach małych dzieci. W końcu szczeniaki też są na świecie od niedawna i muszą się wiele nauczyć. Zabawy i pieszczoty z psem czy szczenięciem powinny 

 

Trudne pierwsze dwa lata

Musicie Państwo pamiętać, że wychowanie szczeniaka i nauczenie go podstawowych zasad wspólnego życia to często dwa lata pracy, więc do tego czasu będziecie mieć w domu dwójkę dzieci.

 

Tak się bawi, tak się bawi .... Sreberko

 

Jak pies z kotem ....

 Jakie to szczęście że Muszka (zwana IdęKupę - nie pytajcie dlaczego ;) ) całkowicie akceptuje maluszki. Dzięki temu szczeniaczki znają zapach kota i wiedzą że to zupełnie naturalne kiedy w domu mieszka też ktoś podobny ale zupełnie inaczej pachnący. 

 Jeśli macie lub planujecie dom w którym mają być zarówno pies jak i kot przeczytajcie kilka praktycznych rad na końcu tego wpisu ...

A tak wyglądało pierwsze spotkanie "IdeKupe" z psiakami 

strategiczne miejsce na ogrodzeniu zajęte ....

pierwsze spotkanie oko w oko i ...chwila opracowywania strategii

tylko spokój nas uratuje ;) ...

bliskie spotkania trzeciego stopnia

Jak widzicie luz totalny i umiarkowane oznaki zainteresowania  .... i bardzo dobrze, maluchy uznaly że nie ma się kim/czym ekscytować :) 

A w nowym domu ? Pamiętajcie że: 

Duży wpływ na zgodne życie psa i kota będzie miało zaaranżowanie przestrzeni, która pozwoli zarówno na interakcje, jak i też prywatność dla obu pupili.

Najważniejsze  jest  umieszczenie misek z wodą i karmą dla psa i kota w pewnej odległości, by nie prowokować nieporozumień już na samym starcie.Kot może jeść na wysokości,tam gdzie ciekawski piesek (i łasuch -jeśli mówimy o goldenie) nie dosięgnie.

Także legowiska psa i kota powinny zostać umieszczone możliwie z największym dystansem. Jeżeli w przyszłości będą leżeć razem na kanapie, to super, ale każde powinno mieć swoje miejsce relaksu z dala od współlokatora. Dobrym pomysłem mogą być kocie legowiska i skrytki umieszczone wyżej, tak, by zapewnić kotu poczucie bezpieczeństwa. Materac na parapecie lub w pełni zakryta budka dla kota pozwolą mu poczuć się pewniej.

Twój kot poczuje się także bardziej komfortowo, jeżeli pies nie będzie mieć stałego dostępu do kuwety. Możesz ją umieścić np. w łazience.

Być może na początku konieczne będzie odseparowanie zwierząt. Choć nie planujecie organizować „pokoju dla kota” i „pokoju dla psa”, to zastanówcie się, jak będzie je można od siebie odseparowywać, jeżeli nad relacjami trzeba będzie pracować przez jakiś czas.

Pierwszy kontakt psa i kota być może być bardzo emocjonujący szczególnie dla opiekunów pupili ale i u  samych zwierzaków. Przede wszystkim zachowajcie spokój i nie nastawiajcie się na żaden scenariusz. Wasz nastrój może udzielić się zwierzakom.

Niektórzy polecają, by podczas pierwszego spotkania psa i kota, ten drugi był w transporterze dla swojego bezpieczeństwa. Choć to rozwiązanie ma swoje plusy, to jednak zamknięcie na bardzo ograniczonej powierzchni bez możliwości ucieczki może wywołać u kota silny stres, a nawet panikę.

Dużo lepszym pomysłem będzie zabezpieczenie w inny sposób: przez trzymanie psa na smyczy. Jeżeli to kot zostanie wprowadzony jako drugi pupil, możesz najpierw wyprowadzić psa na długi spacer, który zmęczy go i zmniejszy intensywność jego reakcji. W czasie Twojego spaceru pozostali domownicy lub przyjaciele mogą wprowadzić do mieszkania kota, który będzie miał czas na spokojne poznanie nowego miejsca.

Pamiętaj, by podczas pierwszego spotkania uważnie obserwować reakcje obu zwierząt. Przygotujcie smakołyki dla psa i kota, którymi będziecie nagradzać je za spokojne zachowanie. Nie dawajcie jednak smaczków, by uspokoić zestresowane zwierzęta, na pocieszenie.

Trudno powiedzieć, czy ustabilizowanie się relacji zajmie godzinę, czy kilka miesięcy. Ilość zmiennych, które mogą wpłynąć na kontakty, jest bardzo duża. Ogólnie przyjmuje się jednak, że normą jest mniej więcej 3 – 4 tygodnie.

I na koniec - pamiętajcie, by obu pupilom poświęcać tyle samo czasu. 

POWODZENIA życzą nasze psiaki i kociaki 

Cruzzo i Kocia

IdeKupe i Tokio 

IdeKupe, Kocia i Hera 

Fela i IdeKupe